16 grudnia 2011 roku odbyły się klasowe jasełka. Uczniowie klasy 2b wcielili się w role Maryi, Józefa, Heroda, aniołów, królów, pasterzy i diabła. W przedstawieniu nie zabrakło tekstów humorystycznych.
Kolędy z młodymi artystami śpiewała również widownia. Potem zgodnie z tradycją podzieliliśmy się opłatkiem i złożyliśmy sobie życzenia świąteczne. Wszyscy chętnie próbowaliśmy słodkości, które przygotowali nasi rodzice.
To był uroczysty i niezapomniany wieczór.
Emilka Sobocińska klasa II b
W środę, 14 grudnia 2011 roku pojechaliśmy do Teatru Roma na spektakl pt. „Aladyn”. Poznaliśmy przygody biednego chłopca, który zakochał się w księżniczce Jasmin. Pewnego dnia Aladyn znalazł magiczną lampę, w której uwięziony był Dżin. Dzięki jego czarom chłopiec stał się bogatym księciem Ali.
Teraz może poślubić księżniczkę. W czasie ślubu Aladyn wyznaje, że jest biedakiem. Niechętny początkowo sułtan, wyraża zgodę na ślub. Wszyscy żyją potem długo i szczęśliwie. Uczciwość, sprawiedliwość i dobroć jak zwykle zwyciężyły.
Przedstawienie zostało oparte na arabskiej baśni „Opowieści z 1001 nocy”. Oglądając je, przenieśliśmy się w zaczarowany świat Agrabahu. Zachwyciły nas stroje aktorów, piękna muzyka i zaskakujące efekty specjalne. Spektakl był magiczny i niezwykle kolorowy. Bardzo się nam podobał.
Iga Poźniak klasa II b
W sobotę, 10 grudnia 2011 roku, o godzinie 11.00 w szkole rozpoczął się kiermasz świąteczny. Można było kupić: ozdoby choinkowe, świeczki, kartki świąteczne, choinki z papieru i z szyszek oraz słodkie pierniki. Na niektórych stoiskach były bardzo ładne bombki z papieru oraz bombki wyklejane kolorowym papierem z brokatem. Była nawet choinka na baterie. Większość tych ozdób wykonały dzieci.
W małej sali gimnastycznej odbył się festiwal kolęd polskich i angielskich. Otwarto również kawiarenkę, w której można było napić się kawy oraz zjeść przepyszne ciasta upieczone przez rodziców.
O godzinie 15.00 zakończono kiermasz. To był udany dzień. Wszyscy byli bardzo zadowoleni
Marcel Chwiałkowski klasa II b
10 listopada 2011 roku klasy drugie pojechały do TEATRU MUZYCZNEGO ROMA na spektakl pt. „Adonis ma gościa”.
Akcja przedstawienia rozgrywa się w klatce dla ptaków. Zamieszkuje ją piękna i utalentowana papuga, która nic nie wie o otaczającym świecie. Uważa się za króla.
Pewnego dnia w „pałacu” Adonisa pojawia się wrona – Węgiel. Na początku między ptakami dochodzi do nieporozumień. Jednak pod wpływem rozmów i wspólnych zabaw papuga i wrona stają się najlepszymi przyjaciółmi. Węgiel uczy Adonisa latać, aby mogli razem uciec z klatki. Wspólnymi siłami udaje im się osiągnąć zamierzony cel.
Przedstawienie bardzo nam się podobało. Nie możemy doczekać się następnej tak wspaniałej wycieczki.
Benio Chromiński klasa II b
5 stycznia 2012 roku. Zbiórka pieniędzy na rzecz Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy i dyskoteka.
W Polsce działa 1513 sztabów WOŚP.
Wiele z nich utworzonych jest przez szkoły.
Odbywa się 140 tzw. imprez zamkniętych.
Impreza zamknięta np. koncert, dyskoteka może odbyć się przed Wielkim Finałem pod warunkiem nie wychodzenia na ulicę. Nie może być również ogólnodostępna.
Uczniowie Zespołu Szkół nr 2 przy ulicy Żeromskiego zapragnęli Jubileuszowy Finał wesprzeć poprzez utworzenie własnego sztabu. Pomysł został doprowadzony do skutku.
Po załatwieniu wszystkich formalności przystąpiono do działania.
Każda klasa wystawiła swoich wolontariuszy i otrzymała swoją puszkę oraz serduszka.
Cała szkoła została oblepiona plakatami reklamującymi XX Finał.
W dniu 5 stycznia od godziny 7.30 rozpoczęła się zbiórka pieniędzy wśród rodziców, nauczycieli, pracowników oraz uczniów.
Uczniowie z sekcji multimedialnej ustawili na korytarzu telebim na którym w czasie przerw można było oglądać filmy reklamujące Orkiestrę oraz teledyski.
Ostatnim punktem dnia była wieczorna dyskoteka. Dochód z dyskoteki zostanie przeznaczony oczywiście do wspólnej kasy WOŚP-u.
Z uwagi na fakt, że sztab szkolny zorganizowano po raz pierwszy, dokumenty zostały przekazane w ostatniej chwili, serduszka i identyfikatory również, organizatorzy postanowili, że w tym roku szkolni wolontariusze nie będą uczestniczyli w zbiórce ulicznej.
W sumie impreza była bardzo udana. W XX Finale mieli możliwość wzięcia udziału praktycznie wszyscy uczniowie szkoły ich nauczyciele oraz wielu rodziców (najmłodszych do szkoły przywożą czy przyprowadzają rodzice).
Impreza przyczyniła się do popularyzacji idei Jurka Owsiaka w społeczności szkolnej. Zebrane zostały również określone fundusze. Dzięki wielkiej akcji propagandowej zareklamowano również XX Finał wśród członków społeczności „dwójki”.
Szefem sztabu w „dwójce” była pani Mariola Rutkowska. W działania sztabu zaangażował się Samorząd Uczniowski, którego opiekunem jest pani Danuta Sacewicz. Działania sztabu wsparli również nauczyciele wychowania fizycznego (Jolanta Mikulska, Andrzej Rowiński, Bartosz Wilczak) oraz wiele innych osób dobrej woli. Dziękujemy.
Organizatorzy
10 grudnia 2011 roku w naszej szkole odbył się kiermasz świąteczny. Towarzyszyły mu liczne wydarzenia, m. in. przygotowany przez nauczycieli języka angielskiego i niemieckiego koncert kolęd i piosenek bożonarodzeniowych. Uczniowie starszych klas szkoły podstawowej i gimnazjum zaprezentowali wybrany przez siebie repertuar. Kolędy i piosenki świąteczne przeplatane były wykonywanymi przez Kubę Martina z klasy I bg na wiolonczeli nastrojowymi kolędami.
Na rozpoczęcie koncertu uczniowie zaśpiewali kolędę „Cicha noc” w języku polskim, angielskim i niemieckim. Następnie soliści i małe chórki zaśpiewali m.in. znaną piosenkę „Rudolph – the red-nosed Reindeer”, „Merry Christmas everyone”, „Last Christmas” oraz niemiecką nastrojową piosenkę „Kling Glöckchen”. Koncert zakończyło wykonanie utworu „Pada śnieg”/”Jingle bells”/”Schlittenfahrt” ponownie w trzech językach – polskim, angielskim i niemieckim.
Co odkryli młodzi dziennikarze na wycieczce w telewizji Polsat? Dlaczego reklamy są takie długie? Czy w telewizji pracują małżeństwa? Dowiecie się czytając nasz reportaż!
30 listopada 2011 roku czwartkowa grupa zajęć dziennikarskich odbyła wycieczkę do siedziby głównej telewizji Polsat. Aby dotrzeć na miejsce musieliśmy podróżować środkami lokomocji takimi jak: autobus i metro. Gdy wreszcie dotarliśmy do celu pani Paulina - nasza przewodniczka - zaprowadziła nas na siódme piętro do sali konferencyjnej, w której odbyło się spotkanie z dyrektorem Bogusławem Chrabotą, który pracuje w telewizji już 21 lat. Konferencja trwała od 12:10 do 13:10. Okazało się, że Pan Bogusław ma bardzo szerokie zainteresowania – jest satyrykiem, dziennikarzem, podróżnikiem, pisarzem, poliglotą oraz zapalonym sportowcem.
Z opowieści Pana Chraboty dowiedzieliśmy się, że praca dziennikarza jest bardzo fascynującym zajęciem. W sali konferencyjnej niczym prawdziwi dziennikarze, przeprowadziliśmy wywiad na temat jego pracy. Pan Bogusław opowiedział nam, co, jego zdaniem, należy robić, by być dobrym w tym fachu. Uważa, że przede wszystkim należy czekać na odpowiedzi i wysłuchać ich, zwracając uwagę na wszystkie szczegóły. Poza tym, powinno się mieć otwartą głowę, czyli przyswajać różne wiadomości, zaczerpnięte z rozmaitych źródeł. Trzeba też przygotowywać się dobrze do każdego reportażu i wywiadu. Gdy w planach mamy podróż do innego kraju, czy innej miejscowości, warto o tym miejscu poczytać i dowiedzieć się więcej. Znajomość języków obcych jest przy tym bardzo przydatna, powinno się również obowiązkowo znać język angielski. Pan Chrabota zaznaczył przy tym, że nauki tej nie warto odkładać na później, ponieważ wiedzę najłatwiej przyswaja się w młodym wieku. Trzeba też wyrażać się poprawną polszczyzną, warto mówić z poprawną dykcją, aby nasi rozmówcy mogli nas dobrze zrozumieć. Pan Bogusław podkreślił, że aby być dobrym dziennikarzem należy umieć szybko i płynnie czytać.
Dowiedzieliśmy się również, że Indochiny leżą między Indiami, a Chinami oraz, że praca architekta i informatyka jest bardzo potrzebna w telewizji.
Po wykładzie nasz kolejny przewodnik pan Marcin Zdanowicz oprowadził nas po Polsacie i opowiedział o działalności Polsat News, jego własnej pracy i o pracy jego kolegów.
Zaprowadził nas do pokoju open space, gdzie dziennikarze w oszklonym pomieszczeniu obrabiali świeże zdjęcia i pisali teksty. Dowiedzieliśmy się jak robione są filmy i jak odbywa się odbieranie sygnałów z satelity. Polsat News jest nadawany na żywo, a materiały puszczane pomiędzy są zbierane przed programem w różnych miejscach i zapętlone czyli puszczane w kółko.
W newsroomie zobaczyliśmy multum dziennikarzy pracujących na dwóch komputerach każdy. Jeden ze sprzętów był wykorzystywany do składania materiału filmowego, a drugi do obróbki tekstu. Aby dziennikarze nie mylili się podczas prac, klawisze na klawiaturze miały różne kolory, a skróty klawiszowe specjalnie oznaczone. Dziennikarze nie byli zabiegani, ponieważ w siedzibie głównej nie działo się nic ciekawego. Gdyby wydarzyło się coś ważnego i niespodziewanego, w newsroomie panowałoby niemałe zamieszanie.
Następnie udaliśmy się na pierwsze piętro, gdzie znajdowała się reżyserka. Panowała tam absolutna cisza. Z reżyserki wychodziło się na „balkon” nad studiem, w którym odbywała się transmisja na żywo. Trzeba tam było zachowywać się bardzo cicho, inaczej pożegnalibyśmy się z dalszym zwiedzaniem.
Czekając, aż zwolni się studio, obejrzeliśmy garderobę i charakteryzatornię, a także zrobiliśmy zdjęcia jednej z gwiazd Polsatu - Paulinie Sykut.
W czasie kiedy emitowane były reklamy mieliśmy pięć minut by zobaczyć na własne oczy studio. Stawaliśmy za kamerami, a także robiliśmy wiele zdjęć, między innymi z Katarzyną Zdanowicz. Nasi ludzie są przekonani, że młoda dziennikarka jest żoną Marcina Zdanowicza przewodnika, niestety tych informacji nie udało się nam potwierdzić. Musieliśmy szybko wyjść ze studia, ponieważ zaczynał się kolejny program na żywo. Dlatego usiedliśmy w poczekalni i oglądaliśmy w telewizorze dopiero co zwiedzone pomieszczenie.
Poznając Polsat News dowiedzieliśmy się również, że istnieje Fundacja Polsat, która jest odrębnym bytem. Stacja za pomocą tej działalności pomaga śmiertelnie chorym dzieciom w wygraniu z chorobami. Nie dotarliśmy jednak do ich siedziby głównej.
Na koniec kilka osób zrobiło sobie zdjęcie przy „kostce” z logami prawie wszystkich stacji Polsatu.
Tym wydarzeniem zakończyliśmy naszą trzygodzinną wycieczkę.. Dowiedzieliśmy się dużo nowego na temat dziennikarstwa. Z pewnością przyda nam się to w przyszłości, a szczególnie tym, którzy marzą o takiej karierze.
Autorzy tekstu i zdjęć:
uczestnicy warsztatów dziennikarskich ze szkoły podstawowej
Ekscytacja, hazard i radość towarzyszyły nam w czasie wycieczki do siedziby Polsatu. Niesamowite spotkanie z jednym z założycieli tej słynnej stacji telewizyjnej i ze wspaniale śmiejącym się w ekranie słoneczkiem. Co zobaczyliśmy, z kim mieliśmy przyjemność rozmawiać i co ciekawego doświadczyliśmy na tej niezwykłej wyprawie? Zapraszamy do zapoznania się z bardzo wciągającym reportażem... :)
W piękny, wtorkowy poranek - był to 22 listopada - wyruszyliśmy na podbój Polsatu. Około godziny 10 opuściliśmy teren naszej szkoły i udaliśmy się na najbliższy przystanek autobusowy. Oczekując debatowaliśmy i spekulowaliśmy, czy przyjedzie stary gruchot, czy nowy, komfortowy, niskopodłogowy autobus ZTM. Ku naszemu zadowoleniu przyjechał ten, na który liczyliśmy!
Po pewnym czasie dojechaliśmy na miejsce…
Z zewnątrz budynek telewizyjny nie zrobił na nas dużego wrażenia, ponieważ nie wyróżniał się od innych warszawskich budowli. Był ze szkła – wydawał się chłodny. Wszystko zmieniło się wraz z chwilą, w której weszliśmy do środka. Po chwili oczekiwania, zjawiła się pani, która zaprowadziła nas do sali konferencyjnej. Zajęliśmy tam miejsca wokół dużego stołu. Nadszedł czas na spotkanie z Panem Bogusławem Chrabotą, jednym z założycieli telewizji Polsat, który obecnie pełni funkcję redaktora naczelnego.
Pan Bogusław Chrabota opowiadał nam o telewizji komercyjnej, o jej początkach i o tym jak funkcjonuje obecnie. Z pasją i ekscytacją opowiadał o swojej pracy. Jeden z naszych kolegów zadał podstawowe pytanie o charakter stacji. Dowiedzieliśmy się, że Polsat jest telewizją komercyjną - finansowaną z reklam. Kiedy powstał Polsat? Jak się okazuje jest starszy od nas - w 1993 roku, a właściwie pierwszy sygnał poszedł w świat w grudniu 1992 roku.
Pan Chrabota twierdzi, że najważniejszymi cechami dziennikarza są ciekawość świata i umiejętność zadawania pytań. Zwrócił naszą uwagę na to, że dziennikarstwo nie jest łatwym zawodem, bo 95% to ciężka praca, a zaledwie 5% - talent. Nie bez znaczenia jest również fakt, że prezenter musi dobrze wyglądać na wizji - po prostu „kamera musi go lubić”. Podkreślił, że znajomość języków, głównie angielskiego, jest priorytetowa w pracy dziennikarza. Uczcie się, uczcie języków przyszli dziennikarze! Pan Bogusław na podstawie swoich doświadczeń mówił: Reporter jadąc w teren musi pamiętać o czterech podstawowych pytaniach, na które musi znaleźć odpowiedź - gdzie? kto? kiedy? co?
Całe spotkanie opierało się na zadawaniu pytań przez uczestników wycieczki i bardzo ciekawych i intrygujących odpowiedzi, udzielanych przez Pana Chrabotę. Gestykulacja, postawa ciała i otwartość pana Bogusława sprawiły, że przekazywane przez niego informacje były dla wszystkich dobrze przyswajane. Do zadawania pytań zachęcał nas gadżetami takimi jak: długopis czy smycz z logo Polsatu.
Kiedy już zaspokoiliśmy swoją ciekawość, a wszystkie gadżety znalazły swoich właścicieli, nadszedł czas na zwiedzanie budynku. Pan Marcin Zdanowicz, koordynator Produkcji Pionu Informacyjnego, który opowiadał nam o pracy swojej oraz tutejszych ludzi. Można było zauważyć, że był bardzo zaangażowany w to, co mówił.
Szliśmy jasnym, długim korytarzem, w którym słychać było tylko dźwięk palców uderzających o klawiaturę. U celu zobaczyliśmy duży pokój wypełniony telewizorami oraz rzędami komputerów. Pan Zdanowicz wyjaśnił nam, że News Roomy to miejsca, gdzie dziennikarze pracują posługując się specjalnym, określonym systemem. Ich wysiłek trwa nieprzerwanie 18 godzin na dobę.
Chwilę później mieliśmy okazję zobaczyć reżyserkę. Panowało tam zorganizowanie, a także spokój i harmonia. Na twarzy reżysera malowało się skupienie, gdyż spoczywała na nim odpowiedzialność za emisję całego programu.
Po powrocie z reżyserki jeden z kolegów zadał pytanie naszemu przewodnikowi Czym zajmuje się wydawca? Dowiedzieliśmy się, że jego głównym obowiązkiem jest selekcjonowanie informacji. Jeżeli do redakcji dotrze materiał o ważnych wydarzeniach ze świata, które należy szybko umieścić na antenie, mają one pierwszeństwo i są puszczane na żywo.
Najpierw poszliśmy do sali o nazwie „Open Space”, gdzie mogliśmy zaobserwować, jak wygląda codzienna praca dziennikarzy. Podczas oprowadzania, zadawaliśmy różne pytania, zaczynając od tego, czy trudne jest wykonywanie danej pracy, kończąc na tym, jak wygląda zwyczajny dzień pracownika telewizji Polsat. Odpowiedzi nie były jednolite, gdyż każdy wykonuje inne zadanie. Pomimo iż zawód dziennikarza wymaga dużego poświęcenia i zaangażowania jest satysfakcjonujący.
Pomijając fakt, że wizyta w studiu nagraniowym nie była zaplanowana, Pan Marcin zrobił nam bardzo miłą niespodziankę :) i mieliśmy „aż” siedem minut żeby zwiedzić to sławne miejsce, którego wyposażenie, jak się dowiedzieliśmy, przyjechało w trzech tirach. O dziwo, w studiu panowała bardzo spokojna atmosfera mimo zbliżającego się wejścia na antenę. Najbardziej zaskoczyła nas wielkość pomieszczenia – w telewizji sprawia ono wrażenie o wiele bardziej obszernego. W pewnym momencie, ku naszemu zdziwieniu, ujrzeliśmy nasze zaskoczone i pełne zachwytu twarze na ścianie telewizyjnej tuż za prezenterem, z którym chwilę później robiliśmy zdjęcia. Przerwało nam jednak wejście pani wizażystki, która szybko poprawiła, i tak już mocny, makijaż prowadzącego popołudniowe wiadomości.
Zakończeniem naszej wycieczki była wizyta w garderobie, w której dziennikarze i prezenterzy są przygotowywani przed wejściem na wizję. Wtedy Pan Marcin Zdanowicz opowiedział nam kilka ciekawostek jak o niezdrowym wpływie nadmiaru makijażu na skórze prezenterów i prezenterek, które skarżą się z tego powodu. Inną bardzo interesującą informacją jest fakt, że prowadzący programy nie występują na wizji we własnych ubraniach - są one zapewniane, tak jak cały sztab stylistów przez stację Polsat.
I tak dotarliśmy do końca naszej wycieczki. Wszyscy byliśmy bardzo zadowoleni i mamy nadzieję, że to nie była nasza ostatnia wizyta w studiu medialnym.
Autorzy tekstu i zdjęć:
uczestnicy warsztatów dziennikarskich z gimnazjum
W związku ze zbliżającym się Świętem Zmarłych 27 października 2011r dzieci z klas ,,O” odwiedziły Grób Nieznanego Żołnierza Węgierskiego w Chojnowskim Parku Krajobrazowym.
W programie wycieczki było:
- sprzątanie grobu,
- złożenie wiązanki przygotowanej przez dzieci,
- zapalenie zniczy,
- wspólna modlitwa.
Wycieczka poprzedzona była rozmową na temat Święta Zmarłych, grobów nieznanych żołnierzy poległych w czasie wojny na polskiej ziemi.